Toen ik door de lijst met thuisopdrachten ging voor mijn aanmelding voor de Willem de Kooning Academie, viel de eerste opdracht mij in het bijzonder op. Want dit was iets dat ik in 2020 al had gedaan en leek mij daarom een goede keuze om toe te voegen aan mijn portfolio.

De opdracht was om naar je omgeving te kijken, observaties te doen en iets maken, geinspireerd door die observaties. De volgende stap was om dan je kunst te presenteren in de omgeving en het resultaat te documenteren.

De Inspiratie

Op Pinterest (waar anders?) kwam ik dit concept tegen: het maken van kleine elvendeurtjes, met natuurlijke producten en ijshoutjes voor de deurtjes. Ik was direct enthousiast en na een heleboel fanatiek scrollen door soortgelijke afbeeldingen was mijn inspiratie voldoende aangewakkerd om zelf aan de slag te gaan.

Inspiratie plaatjes van Pinterest

Ik heb niet heel veel gekeken naar de technische kant, anders dan de type materialen. Hoe het in elkaar gezet moest worden was een leuke ontdekkingsreis. Sommige merken lijm voor lijmpistolen zijn beter dan andere...

Het Proces

Na twee deurtjes had ik voldoende zelfvertrouwen om de derde te documenteren en op Youtube te zetten. Mijn kanaal is verstopt in de krochten van het algoritme, maar dat is prima. Ik maak filmpjes omdat ik het leuk vind, niet omdat ik viral wil gaan.

De Collectie

Zoals met elke nieuwe interesse sloeg ik een beetje door en heb ik totaal tien deurtjes gemaakt. Enkele daarvan hebben inmiddels een nieuw thuis gevonden.

Nieuwe inspiratie

In de buurt waar ik woon is men redelijk laks met afval. Ik heb me altijd al gestoord aan vuilnis op straat en in de natuur, maar hier is het erg extreem. Daardoor kwam ik op het idee om een deurtje te maken van afval. 

Presenteren in de omgeving

Daarna kreeg ik het idee om het deurtje dan ook buiten te zetten, met een passief agressief briefje over straatvuil. Ik weet niet wat ik hiermee hoopte te bereiken, maar ik was gefrustreerd en wilde gewoon een statement maken denk ik.

Het resultaat...

Dezelfde dag nog was het deurtje weg. Na even zoeken vond ik de restanten verspreid over de stoep. Dit was niet per ongeluk gedaan, want het stond vlak naast de muur op een brede stoep. Het is opzettelijk stuk gemaakt.

Poging twee

Mijn (toen) zes-jarige dochter was erg verdrietig over dit resultaat, daarom hebben we daarna een geveltuintje gemaakt om nog een deurtje in te zetten. Dit keer met een briefje met uitleg erbij en we hoopten dat dit deurtje wel kon blijven staan. Gelukkig staat het er nu, twee maanden later, nog steeds.

Het resultaat was eigenlijk nog beter dan we hadden gehoopt. Want wij hebben alleen het deurtje, de planten en de stenen neergezet, de popjes en andere speelgoed is eraan toegevoegt door een buurmeisje.

Vaak zie ik mensen stoppen om te kijken en zelfs foto's te maken. Laatst moest ik wel een paar jongens aanspreken om van de spullen af te blijven, maar dat is eigenlijk de enige keer.

Conclusie

Men lijkt in deze buurt niet veel te geven om het opruimen van hun afval. Verder heeft de presentatie veel invloed op hoe men er mee omgaat. Als het niet duidelijk is dat het van iemand is, of ergens echt bij hoort, zijn er personen die geen bezwaar zien om iets kapot te maken.

Volgens mij is dit vooral jeugdige baldadigheid. Mijn dochter wees me er ook op dat we een 1 en 5 cent muntje erop hadden geplakt, wat dat nog meer uitlokt natuurlijk.